خاطرۀ جنگ در ساحل تهرانِ مجید قیصری - وبلاگ فروش ساعت

به گزارش وبلاگ فروش ساعت، جنگ، خاطرۀ جنگ، شهر و موضوعات اجتماعی از درون مایه های اصلی جدیدترین اثر مجید قیصری، داستان نویس در کتاب ساحل تهران است.

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ فروش ساعت، کتاب ساحل تهران اثر مجید قیصری که به تازگی از سوی نشر افق منتشر شده، مجموعه پنج داستان کوتاه است که کودک، جنگ و شهر عناصر مشترک آن را تشکیل می دهند. جدیدترین اثر قیصری، داستان نویس، کلکسیونی از چند داستان است که وی در سال های متفاوت نوشته است.

جنگ، خاطرۀ جنگ و موضوعات اجتماعی از درون مایه های اصلی این مجموعه به حساب می آیند. قیصری در داستان ساحل تهران از ماجرای پسربچه ای می گوید که همراه با یک راننده به جایی عجیب در جنوب شرقی تهران می رود تا مرغ های دریایی را ببیند. همه می دانیم که تهران ساحل ندارد، اما آیا واقعاً همین طور است؟

مجید قیصری (متولد دی ماه سال 1345 در تهران) نویسنده معاصری است که روان شناسی خوانده و از سال 1372، داستان می نویسد.

وی داور بخش داستان کوتاه و بلند بزرگسال یازدهمین جشنواره شعر و داستان جوان سوره و داور پنجمین دوره (1384) کتاب سال شهید حبیب غنی پور هم بوده است. قیصری در دور سوم جایزه ادبی هفت اقلیم در سال 1392 در بخش رمان در کنار احمد آرام به داوری آثار راه یافته پرداخت.

قیصری داور بخش داستان جشن واره قند پارسی هم بوده است.

برنده جایزه پکا برای نگارش کتاب ضیافت به صرف گلوله در سال 1380، جایزه قلم زرین سال 85 برای کتاب سه دختر گل فروش، برگزیده جایزه مهرگان ادب به خاطر تألیف رمان باغ تِلو سال 1386، برگزیده کتاب سال شهید حبیب غنی پور ششمین دوره (1385) و هشتمین دوره (1387) و برندهٔ جایزهٔ رمان برتر اوراسیای روسیه در سال 2018 برای کتاب سه کاهن بخشی از دستاورد های داستان نویسی قیصری در کارنامه کاری وی است.

در بخشی از این کتاب آمده است:

شال گردنم را آماده کرده بودم توی دستم که بپیچم دور دهانم تا جلوی بو را بگیرد. چراغ بنزینم روشن شده بود. باید همین نزدیکی ها بنزین می زدم. حوصله ایستادن و گالن دست گرفتن وسط خیابان را نداشتم. با ماشین پنچر می روم بیرون، اما با چراغ چشمک زن باک هرگز. توی گوشی دنبال نزدیک ترین پمپ بنزین بودم که دیدم پسرک کلاه حصیری به سر دارد با بسته ای در مشما برمی گردد طرف ماشین. شال گردن را بستم دور دهان و گردنم. سفت، جوری که داشتم خفه می شدم. فقط خدا خدا می کردم آب مشما نچکد روی زیرپایی ها یا از آن بدتر روی صندلی ها. تازه شسته بودمشان. شب قبلش با زحمت جلوی بخاری خشکشان کرده بودم که صبح بدون روکش نزنم بیرون. مردی با روپوش سفید چرک مرده همراه پسرک می آمد طرف ماشین.

حتما فروشنده مغازه بود؛ تا کنار ماشین آمد بدرقه پسرک و شنیدم گفت به مادرت سلام برسان. از طرفی خیالم راحت شد، می شناسندش. از طرفی هول قطره های آبی بودم که از ماهی های یخ زده بچکد کف ماشین. رفتم پایین و صندوق را زدم بالا. خواستم مشما را از دست پسرک بگیرم که نگذاشت. وقتی که دید صندوق را زده ام بالا، خودش مشما را گذاشت کف صندوق. چرا باید حسرت هرچیزی را بخورم؟ کاش سهراب یکی از این کار ها را خودش می کرد. ماهی ها کیلکا بودند. دو بسته کوچک. ماهی های نانازی خوابیده بودند کنار هم (ص.46 و 47).

مجموعه داستان های کوتاه ساحل تهران در 120 صفحه و شمارگان 550 نسخه به تازگی از سوی نشر افق به چاپ رسیده است.