راز پرواز در این الگوی باستانی نهفته است
به گزارش وبلاگ فروش ساعت، محققان با بررسی و تحلیل صدها گونه پرندگان از مجموعه موزه ها در سراسر جهان مشخص کردند که الگوهای خاص پرهای پرندگان در پشت قدرت پرواز آنها واقع شده است.
به گزارش وبلاگ فروش ساعت ، این الگوهای تازه کشف شده به دانشمندان اجازه می دهد تا بهتر نتیجه گیری کنند که کدام یک از دایناسورها هم می توانستند پرواز کنند.
به نقل از ایرنا، جینگ مای اوکانر دیرین شناس تاریخ طبیعی در موزه فیلد گفت: دایناسورهای دوپا (Theropod) از جمله پرندگان، یکی از پیروز ترین تبارهای مهره داران در سیاره زمین هستند. یکی از دلایل پیروزیت آنها هم پرواز آنها است. یکی از علل دیگر نیز احتمالا مربوط با پرهای آنها بوده است؛ زیرا ساختارهای بسیار تطبیق پذیر و متنوعی دارند.
داده های تازه این محققان می تواند برخی از اختلاف نظرهای قدیمی حوزه دیرین شناسی درباره نمونه های پرواز دایناسورها را حل و فصل کند.
یوسف کیات پرنده شناس موزه فیلد با بررسی پرهای بال های 346 گونه متفاوت از پرندگان از موزه های سرتاسر دنیا به یک نتیجه جالب دست یافت. از کوچکترین مرغ مگس خوار تا سرسخت ترین عقاب ، همه پرندگان پروازکننده 9 تا 11 پر پروازی نامتقارن موسوم به شهپر (primaries) دارند. اما تعداد این شهپرها در پرندگانی که پرواز نمی کنند، بسیار مختلف است. شترمرغ بطور کلی فاقد این پرها است؛ در حالی که پنگوئن ها حدود 40 شهپر دارند.
تعداد پرهای اصلی شهپر در کنار تقارن پرها و خصوصیات بال ها به درستی بازتاب دهنده توانایی پرواز همه پرندگان امروزی است.
این محققان با بررسی فسیل هایی با قدمت حد 160 میلیون سال معین کردند که کدام نیاکان پرندگان این خصوصیات را داشته اند و از این رو احتمالا قادر به پرواز بوده اند. این محققان از بین 35 گونه مختلف تعدادی را معین کردند که پرهای مناسب برای پرواز داشته اند.
به گفته این محققان، نتایج تحقیقات آنها حاکی است که پرواز فقط یک بار در دایناسورها تکامل یافته است و ادعاهای مربوط به اینکه پرواز چندین بار در دایناسورها تکامل داشته، تنها بر اساس داده های اسکلتی پایدار است.
5858
منبع: خبرآنلاین