وقتی تکرار و ملال زندگی روزمره سوژه عکاسی می گردد - وبلاگ فروش ساعت

به گزارش وبلاگ فروش ساعت، تهران (پانا) - یاسمین سرابی هنرمند عکاس می گوید سعی نموده است در قالب عکس های تکراری ملال زندگی روزمره را نشان بدهد.

یاسمین سرابی هنرمند عکاس که نمایشگاه عکس او با عنوان در آستانه در گالری زمستان خانه هنرمندان ایران برپاست، در گفت وگو با پانا درباره این عکس ها گفت: آثارم در این نمایشگاه، ابتدا حالت یک تفریح برایم داشت که در قالب آن از دوستم که ارتباط نزدیکی هم با هم داشتیم، عکاسی می کردم. هرچه جلوتر رفتیم احساس کردم کارهای روزمره ای که انجام می دهد یک سیکل است که به صورت دائم در حال تکرار است و گویی هیچ تغییری در آن اتفاق نمی افتد. او خودش دوست داشت تغییر کند اما گویی به تکرار عادت نموده بود و من تصمیم گرفتم این تکرار را به تصویر بکشم.

این هنرمند 23 ساله ادامه داد: فکر می کنم هم نسلان من و حتی خود من، خیلی وقت ها دل مان تغییر می خواهد اما گاهی اراده و جرأت لازم را برای تغییر نداریم و مدام ترجیح می دهیم در منطقه امن خود باقی بمانیم.

سرابی درباره ویژگی بعضی عکس هایی که در این نمایشگاه تکرار شده اند هم شرح داد: کوشش کردم در این آثار محیطی را که دوستم به عنوان سوژه کار به آن عادت نموده و فعالیت هایی که به صورت دائم در حال تکرار آن هاست، به تصویر درآورم.

وی ادامه داد: این عکس ها همان چیزهایی است که چشم ما در زندگی روزمره می بیند. حاصل روبروه معمولی همه آدم ها با صحنه ها و موقعیت های روزمره است. برای همین وقتی با آن ها روبرو می شویم احساس می کنیم عین زندگی خودمان است و بهتر است ما هم طور دیگری به آن نگاه کنیم. باید ببینیم زندگی ما چقدر روی دور تکرار افتاده است؟

سرابی در ادامه اعلام کرد: این تکرار گاهی در زندگی دلچسب است چراکه ماندن در منطقه امن محسوب می گردد، اما فکر می کنم تغییر این شرایط، به خود آدم ها بستگی دارد. اگر جرأت این تغییر وجود نداشته باشد، مشکل ایجاد می گردد.

این هنرمند در واکنش به اینکه ممکن است بعضی آثار او را عکس هایی معمولی و اینستاگرامی بدانند هم گفت: در برابر این افراد واکنش من این است که می گویم این ها تصاویری است که اتفاقا زیاد آ ن ها را دیده ایم اما آیا تا به امروز شده است که به آن ها فکر کنیم؟ شاید در این تکراری و معمولی بودن، خیلی از آدم ها زندگی خودشان را ببینند و این قاب ها را به زندگی خودشان تعمیم دهند.

وی درباره بی تکلف بودن این آثار هم مطرح نمود: در این حالت، عکس ها واقعی تر هستند و آدم ها راحت تر می توانند با آن ارتباط برقرار نمایند. فکر می کنم عکس ها در این حالت، به خود آدم ها نزدیک تر است و شاید هر کسی بتواند با آن ارتباط برقرار کند.

سرابی در سرانجام درباره واکنش مخاطبان نسبت به آثار این مجموعه هم گفت:آن ها به سادگی آثار اشاره می کردند اما در عین حال می گفتند تا به امروز زندگی را اینگونه ندیده بودند. مدل عکس های من معمولا همین طور است که صحنه های بسیار معمولی در یک خانه را ثبت می کنم و وقتی آدم ها با آن روبرو می شوند، می گویند به خودمان فکر کردیم. گویی مخاطبان می توانند این آثار را به زندگی شخصی خودشان تعمیم دهند. گاهی عادت نموده ایم که عکس ها باید خیلی پرزرق و برق باشند اما فکر می کنم سادگی می تواند بیشتر کار کند و تأثیرگذار باشد.