گردشگری می آید، فقر می رود - وبلاگ فروش ساعت

به گزارش وبلاگ فروش ساعت، چه ارتباطاتی می تواند بین گردشگری و فقر وجود داشته باشد و چگونه می توان از گردشگری به عنوان ابزاری برای ریشه کن کردن فقر استفاده کرد؟ پرسیدن این سوال یعنی قراردادن گردشگری و فقر در کنار هم و پرداختن به رابطه بین آن ها. تماشای این دو در کنار هم بسیار جالب است و جالب تر اینجا است وقتی می فهمید که گردشگری می تواند به آرامی چهره فقر را تغییر دهد.

توسعه دنیاگردی و کاهش فقر با یکدیگر ارتباط مستقیمی دارند. چه بخواهیم و چه نخواهیم دنیاگردی با خود تغییراتی به همراه می آورد. افراد از جایی به جای دیگری سفر می نمایند و با هر سفر تغییراتی را در مقصد خود ایجاد می نمایند.این تغییرات همه بخش های جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد. وقتی فقر در یک جامعه حضور داشته باشد، در روبروه با دنیاگردی ناخودآگاه دچار تغییر می شود. خبر خوش این است که سفر تأثیری مثبت بر ریشه کن سازی فقر می گذارد. یوتراوز در این مقاله و به بهانه روز دنیای ریشه کنی فقر از تاثیر دنیاگردی بر کاهش فقر می گوید.

• دنیاگردی فقر را از بین می برد: یک مثال عینی
• اصل اول مشارکت جامعه محلی
• دنیاگردی باعث اشتغال زایی می شود
• تغییر در ساخت و ساز
• آموزش و آگاهی
• زیرساخت های دنیاگردی

دنیاگردی فقر را از بین می برد: یک مثال عینی

می توانیم با یک مثال عینی آغاز کنیم قبل از این که برویم سراغ تئوری ها. اوگاندا مثال زنده و واضح ماست. بیشتر جاذبه های دنیاگردی اوگاندا در منطقه ها دورافتاده ای قرار گرفته است که افراد فقیر بسیاری در آن زندگی می نمایند. در اصل این افراد هستند که دارند هزینه حفاظت از جاذبه های دنیاگردی اوگاندا را می پردازند. زیرا آن ها هستند که در کنار این جاذبه ها زندگی می نمایند. در عوض این جاذبه ها در حال کسب عایدی از سمت دنیاگردان هستند. زیرا دنیاگردان پول پرداخت می نمایند و به تماشا آن ها می روند.

سازمان حیات وحش اوگاندا بیست درصد عایدی پارک ها را به این جوامع اختصاص می دهد و برای آن ها مدرسه و بیمارستان و جاده می سازد یا لوله کشی آب می نماید. در کنار آن این جوامع آغاز به فراوری محصولات بومی می نمایند. در این محصولات بومی هر آن چه در جامعه شان وجود دارد را به دنیاگردان می فروشند، از غذاهای بومی گرفته تا آوازها و پایکوبی های محلی، از صنایع دستی گرفته تا تورهای بومی.

بگذارید اتفاقاتی که در یکی از روستاهای فقیر اوگاندا افتاده است را آنالیز کنیم. دو گروه از زنان محلی مشغول ساخت صنایع دستی بومی شدند و مرکزی را در کنار تالاب ها دایر نموده تا صنایع دستی خود را به فروش برسانند. در بازارچه های محلی هم غذاهای محلی به فروش رسید، غذاهایی که به وسیله بازتماشامایندگان و دنیاگردان خریداری می شد. موز، گوجه فرنگی، پیاز، مرغ و تخم مرغ و هرآنچه که بشود آن را به یک دنیاگرد فروخت.

قیمت ها در این روستا سی درصد بیشتر از روستای مجاوری بود که هیچ تجارتی مبتنی بر صنعت دنیاگردی نداشتند. تعداد خانه های دائمی روستا از 2 خانه در سال 1992 به 7 خانه در سال 1995 رسید و امروز بیش از 20 خانه در این منطقه وجود دارد.

در اواخر دهه 1990 به طور میانه سالانه 1000 بازتماشاماینده می آمد که عایدیش حدود 6 میلیون یورو بود. در سال 2008 این رقم به 3500 بازتماشاماینده با تقریباً 100 میلیون یورو رسید. هفتادوپنج درصد سود خالص این امر صرف پروژه های اجتماعی شد و مدرسه ای مجهز در روستا ساخته شده که بچه ها زیادی در آن مشغول به تحصیل شدند و این مدرسه پنجاه درصد هزینه کمتری از والدین دریافت می کرد. نودوپنج درصد بازتماشامایندگان این روستا غیر اوگاندایی بودند که باعث شد فرصت ساخت و مدیریت هتل و اقامتگاه پیش بیاید. به این ترتیب دنیاگردی توانست این طور به تمامی یک جامعه کوچک روستایی را تغییر دهد.

اصل اول مشارکت جامعه محلی

زمانی دنیاگردی می تواند به کاهش فقر یاری کند که خود مردم محلی درگیر امر دنیاگردی شوند. چون این تهدید وجود دارد که مردم محلی نخواهند وارد این ماجرا شوند و افرادی خارج از آن بوم به فرصت های دنیاگردی آن محل واقف باشند و بخواهند از خارج آن جامعه بومی آغاز به توسعه دنیاگردی نمایند. افرادی که خارج از جامعه بومی سرمایه گذاری می نمایند، هتل می سازند و رفت و آمدهایی را ایجاد می نمایند که فقط برای سود خودشان است.

درست است که این حضور باعث تغییر در جامعه بومی می شود اما تا زمانی که مردم محلی وارد این چرخه نشوند فقر نمی تواند ریشه کن شود. بنابراین برترین راه برای کاهش فقر جامعه محلی، مشارکت مردم محلی در امور دنیاگردی است. گاهی مردم یک منطقه خود به این آگاهی می رسند و با مشارکت هم امور دنیاگردی محل خود را فعال می نمایند. اما گاهی یک جامعه احتیاج به آموزش دارد. کافی است تا مسئولان امر به مردم محلی آگاهی و آموزش های لازم را بدهند تا آن ها بتوانند خودکفا به امور دنیاگردی محل زندگی خود بپردازند. هرچند گاهی سودهای کلان دنیاگردی باعث می شود تا گروه هایی بخواهند امور را منحصراً در دست بگیرند و از آن سودها به نفع خودشان استفاده نمایند.

دنیاگردی باعث اشتغال زایی می شود

آن چه که می تواند فقر را کاهش دهد دستیابی به منابع مالی بیشتر است. منبع مالی بیشتر یعنی عایدی بیشتر و عایدی بیشتر می تواند از شغل و کسب و کار به دست بیاید. دنیاگردی زمانی می تواند در جایی رونق بگیرد که امور مربوط به آن به درستی انجام شود. یعنی دنیاگردی برای مردم فرصت های شغلی نوی به وجود آورد.

جاذبه دنیاگردی ای وجود دارد که مسافران برای بازدیدش به یک مقصد سفر می نمایند. این خود مجموعه ای از فرصت های شغلی است: هتل، رستوران، مراکز خرید، فرودگاه، حمل ونقل، راهنمای بومی و بسیاری فرصت های شغلی که ما از آن بی خبریم.

مسافران باید به این مکان بروند، این یعنی زیرساخت برای حمل ونقل. مسافران باید بتوانند احتیاجهای مختلف خود را در محل برآورده نمایند، غذا بخورند، استراحت نمایند، خرید نمایند، امکانات رفاهی مختلف داشته باشند. امنیت مسافران و نظم محل باید برقرار باشد. مسافران امکان اسکان در هتل یا اقامتگاه داشته باشند.

در کنار تمامی این احتیاجها، می توان مجموعه ای از مشاغل دیگر دید که می تواند خدمات مازادی را به دنیاگردان ارائه دهد از فروش اجناس مختلف گرفته تا انواع هنرها و ساخت مکان هایی مانند کافی شاپ و پارک بازی و .... دنیاگردی خود یک مجموعه کامل از انواع مشاغل است. اگر در جایی به درستی ایجاد و مدیریت شود می تواند مردم محلی را چنان درگیر کند که بتوانند از شغل خود کسب عایدی نمایند و کسب عایدی پایدار یعنی کاهش فقر.

تغییر در ساخت و ساز

وقتی دنیاگردی در جایی رونق بگیرد یعنی احتیاج به ساخت محل های نوی برای برآوردن احتیاج دنیاگردان وجود دارد. البته که این امر باید هر دو جنبه دنیاگردان و ساکنان را در نظر بگیرد و کاری کند که هم ساکنان بتوانند به راحتی در آن مکان زندگی نمایند و هم آن چه برای دنیاگردان مورد احتیاج است فراهم شود.

ساخت هتل ها و اقامتگاه ها در شهرهایی که دنیاگردان بیشتری دارند باعث می شود تا بافت فرهنگی و اجتماعی یک محل به واسطه حضور این اقامتگاه ها تغییر کند. بازارهای سنتی محل رفت وآمد دنیاگردان می شود و لازم می شود تا تغییراتی ایجاد شود و یا بخش های نوی به آن اضافه شود.

حضور دنیاگرد یعنی همراه داشتن تمامی احتیاجهایش از خوردن غذا گرفته تا پیداکردن پارکینگ برای خودروها و استفاده از سرویس های بهداشتی و حتی خدمات درمانی. به همین دلیل وقتی حضور دنیاگردان بیشتر شود برای آن ها باید امکانات نو نیز ایجاد شود.

اگر جامعه ای تا به امروز نمی توانسته به علت فقر به بازسازی بافت خود یاری کند و یا حتی ساخت و ساز نوی داشته باشد اکنون دنیاگردی این لزوم را ایجاد می نماید و بافت فقیر آن بخش به سمت نوسازی و بازسازی پیش می رود.

آموزش و آگاهی

وقتی دنیاگردی در محله ای رونق بگیرد این به معنی رفت وآمد انسان های مختلف به آن محل است. این یعنی آدم های محلی با افراد نو ارتباط می گیرند و تبادل فرهنگی ایجاد می شود. افراد از جاهای مختلف یک کشور یا دنیا قدم در آن محله و بوم می گذارند و فرهنگ و طرز زندگی مردم آن منطقه را از نزدیک می بینند. در عین حال خود حامل یک فرهنگ هستند و وقتی این تبادل ایجاد می شود و ارتباط برقرار می شود می تواند تأثیرات زیادی بر دیدگاه و دنیا بینی افراد محلی بگذارد. چه بسا گپ کوتاه یک فرد محلی با یک دنیاگرد باعث تغییر مسیر زندگی هر دوی آن ها شود.

ارتباط و تبادلات فرهنگی باعث بالاتر رفتن آگاهی و همین طور آموزش مردم محلی می شود. ممکن است بسیاری از دنیاگردان بخواهند تأثیری بر آن جامعه محلی بگذارند و تمامی این ها فقر را به سمت کاهش پیش می برد. وقتی فقر فرهنگی کمتر شود به دنبالش فقر مالی را هم کاهش می دهد.

زیرساخت های دنیاگردی

مواردی مانند اشتغال، آموزش و ساخت وساز جزو پررنگ ترین مواردی است که در دنیاگردی بر فقر تأثیر می گذارد. اگر بیشتر دقیق شویم و دنیاگردی را با جزییات بیشتری ببینیم می توانیم موارد زیادی را در آن ببینیم که جزء به جزء آن می تواند به کاهش فقر یاری کند. اما تمامی این ها زمانی میسر است که دنیاگردی بتواند خود را وارد یک جامعه کند. این خیال که هر زمان هرجایی بخواهد می تواند دنیاگردی اش را رونق دهد در زمانه فعلی که دنیاگردی تبدیل به یک رقابت و صنعت شده است خیال ساده لوحانه ای است.

دنیاگردی احتیاج به دانش و زیرساخت دارد. معضل اصلی بیشتر جوامعی که با فقر روبرو اند این است که مردم آن جامعه در ایجاد فضایی برای خروج از فقر توانمند نیستند. بنابراین حتماً ضروری است تا افرادی از آن جامعه و یا افرادی خارج از آن جامعه خود را توانمند نمایند و سعی نمایند زیرساخت های اولیه دنیاگردی را در آن جامعه ایجاد نمایند.از آماده سازی فکری آن جامعه برای حضور و پذیرش دنیاگرد گرفته تا ایجاد امکانات لازم برای آن. بنابراین دنیاگردی زمانی می تواند فقر را کاهش دهد که بتواند اصولی و به درستی ایجاد و انجام شود.