کشف ستاره ای با دو چهره که دانشمندان را سردرگم نموده است - وبلاگ فروش ساعت

به گزارش وبلاگ فروش ساعت، اخترشناسان به تازگی ستاره ای را در کیهان یافته اند که می گویند به لحاظ ساختاری، ترکیبی عجیب و منحصر به فرد دارد. دانشمندان می گویند یک کوتوله سفید با نام ژانوس را کشف نموده اند که یک طرف آن به طور کامل از هیدروژن و طرف دیگر از هلیوم تشکیل شده است.

به گزارش یورونیوز؛ این برای اولین بار است که اخترشناسان یک ستاره منفرد با دو سمت متفاوت را پیدا می نمایند. تصور می گردد این دو سوی متضاد به صورت خود به خود ایجاد شده باشند.

دکتر ایلاریا کایاتزو، اخترفیزیکدان در مؤسسه فناوری کالیفرنیا که این تحقیق را راهنمایی نموده است، می گوید: سطح کوتوله سفید از یک سمت به سمت دیگر کاملاً تغییر می نماید. وقتی مشاهدات را به افراد نشان می دهم، آن ها متحیر می شوند.

این جرم کیهانی که بیش از هزار سال نوری از زمین فاصله دارد، در صورت فلکی ماکیان واقع شده است و اولین بار در رصدخانه پالومار کلتک در نزدیکی سن دیگو دیده شد.

نام علمی این ستاره ZTF J203349.8+322901.1 است، با این حال اخترشناسان آن را به نام خدای دروازه ها در اساطیر روم باستان، که عموما با دو چهره توصیف می گردد، ژانوس نامگذاری نموده اند.

این کوتوله سفید که هر 15 دقیقه یک چرخ به دور محور خود می زند، از نزدیک در هر دو طرف رنگی آبی و با درخشندگی مشابه دارد. با این حال در سمت هلیوم متخلخل و با ظاهری وصله دوزی شده همانند خورشید خودمان دیده می گردد، در حالی که در طرف هیدروژنی صاف و یکدست به نظر می رسد.

شرح ماهیت دو وجهی این ستاره سخت است، چرا که سطح بیرونی آن از گاز چرخان ساخته شده است.

یک شرح می تواند این باشد که ژانوس در حال گذراندن یک دوره انتقالی نادر است. چنین دوره ای معمولا در طول تکامل کوتوله سفید رخ می دهد.

در واقع کوتوله های سفید بقایای در حال جوشیدن ستارگانی هستند که زمانی شبیه خورشید ما بودند. همانطور که ستارگان پیر می شوند، به غول های قرمز رنگی تغییر شکل می دهند و در نهایت پس از انقباض در هسته یک کوتوله سفید متراکم، آتشین و داغ با جرمی تقریبا معادل خورشید، ولی با حجمی فقط به میزان زمین از آن ها برجا می ماند.

میدان گرانشی شدید در این کوتوله های سفید باعث می گردد عناصر سنگین تر به سمت هسته فرو بروند و عناصر سبک تر شناور شوند. این حالت یک جو دو لایه از هلیوم در سطح ایجاد می نماید که در بالای آن لایه نازکی از هیدروژن (سبک ترین عنصر) قرار گرفته است.

هنگامی که دمای ستاره به زیر 30 هزار درجه سانتیگراد افت کرد، لایه ضخیم هلیوم آغاز به حباب زدن نموده و باعث می گردد که لایه هیدروژنی بیرونی مخلوط، رقیق و در نهایت از نظر ها ناپدید گردد.

دکتر کایازو می گوید: کوتوله های سفید، به جز مواردی نادر، در سطح خود از حالت هیدروژنی به حالت هلیومی تغییر می نمایند. ما احتمالا سر بزنگاه رسیدیم و یکی از این کوتوله های سفید را حین این رویداد مشاهده کردیم.

با این حال اگر چنین چیزی اتفاق افتاده باشد، یک سوال دیگر باقی می ماند؛ چرا این فرایند به شکلی نامتوازن و بی قرینه اتفاق افتاده است؟ دانشمندان بر این باورند که یک میدان مغناطیسی نامتقارن می تواند باعث گردد که انتقال به روشی کج رخ دهد.

آقای کایازو در این باره می گوید: اگر میدان مغناطیسی در یک طرف قوی تر باشد، می تواند همرفت (حباب زدن در لایه هلیوم) را محدود کند. از طرف دیگر ممکن است جریان همرفت غالب شده و بنابراین لایه هیدروژن را از بین برده باشد.